İçerik

• SANAT ve AOT (Android 5.0 Lolipop)
• Toplu ve otomatik güncelleme uygulamaları (Android 2.2 Froyo)
• Donanım Sensörü Toplaması (Android 4.4 KitKat)
• Ana Kart Emülasyonu (Android 4.4 KitKat)
• OMS ve RRO teması (Android 6.0 Hatmi)
• Proje Tereyağı (Android 4.1 Jöle Fasulyesi)
• Son uygulamalar ve Uygulama Değiştirme (Android 3.0 Honeycomb)
• Yazılım tuşları (Android 3.0 Honeycomb)
• TRIM desteği (Android 4.3 Jelly Bean)
• USB Ana Bilgisayar Modu (Android 3.0 Petek)

Nexus 7 geçen hafta yedinci doğum gününü kutladı. Meslektaşım David Imel bu konuda mükemmel bir anma çalışması yaptı ve Android Honeycomb ile ilgili süreçte bir sürü eğlenceli haber aldı.

Android, bazıları hakkında ne kadar az konuştuğumuz için şaşırtıcı derecede önemli olan küçük özelliklerle doludur. Birçok eski, bugün bildiğimiz Android'i şekillendirmeye yardımcı oldu.

İşte on özellikle önemli eski Android özellikleri.

SANAT ve AOT (Android 5.0 Lolipop)

Android Çalışma Zamanı (ART), resmi olarak Android 5.0 Lollipop'ta piyasaya sürüldüğü zaman büyük bir anlaşma oldu. ART ile önceden derleme (AOT), geliştirilmiş çöp toplama ve başka özellikler tonları geldi. Çoğunlukla uygulama ve oyun geliştiricileri içindi, ancak bu değişiklikler uygulamaların hiç olmadığı kadar hızlı bir şekilde başlatılmasına ve çalıştırılmasına yardımcı oldu.

ART, Android için yapılan en büyük değişikliklerden biriydi.

ART, şimdi ve şimdi arasında tonlarca iyileştirme aldı. Android 7.0 Nougat, JIT desteği ya da daha hızlı cihaz önyükleme süreleri için tam zamanında derleme ekledi. Android Oreo, çöp toplama işlemlerini geliştirdi ve duraklama sürelerini düşürdü. Android 9 Pie, DEX dosyalarının önceden dönüştürülmesi için destek ekledi.

ART'ın masaya getirdiği tüm başlık altı iyileştirmelerin listelenmesi tüm gün alacaktır, çünkü artık çok fazla konuşmasak bile, her yıl sürekli olarak daha iyi hale gelmektedir. Yaklaşan Android Q'nun bile ART için birkaç küçük geliştirmesi var.

Toplu ve otomatik güncelleme uygulamaları (Android 2.2 Froyo)

Android 2.2 Froyo, 2020'de on yaşına basıyor ve en iyi özelliklerinden biri hala devam ediyor. Toplu uygulama güncellemelerinin yanı sıra, otomatik uygulama güncellemeleri için yerel destekli Android'in ilk sürümüdür. Bununla ilgili çok fazla teknik bir şey yok. Tüm uygulamalarınızı arka planda aynı anda güncellemek için Google Play'de bu düğmeye basabilirsiniz ve Android Froyo sayesinde.

Bu özellik ayrıca yıllar içinde iyileştirmeler aldı. 2019’un başlarında Google, birkaç yıl önce bu özelliği kaldırdıktan sonra eşzamanlı uygulama indirmeleri test etmeye başladı. Bu, teorik olarak tüm uygulamalarınızı bir kerede daha hızlı güncelleme işlemini yapar.

Android uygulamalarını tek tek ve manuel olarak güncellemeyi hayal etmek zor.

Sonuç olarak, Android Froyo, HD (720p) ekranlar, Wi-Fi noktaları, borsa tarayıcı için GIF desteği ve birçok kişinin her gün kullandığı bir özellik olarak telefonunuzu aracınızın Bluetooth'una bağlayabilme yeteneği gibi Android özelliklerini de sundu.

Donanım Sensörü Toplaması (Android 4.4 KitKat)

Android KitKat, bize donanım algılayıcı grubu ile bir başka harika özellik daha kazandırdı. Bu, Google’ın pil ömrünü kontrol altına alma konusundaki ilk gerçek girişimlerinden biriydi. Öncelik basittir: Sensörler, gerçek zamanlı değil de gruplar halinde veri toplar ve sunar. Bu, cihazların daha uzun süre daha düşük güçte kalmalarını ve pilden tasarruf etmelerini sağladı.

Google sonunda bu davranışı yazılım tarafında da taklit etti. Doze Modu arka planda uygulama kullanımını kısıtlar ve bir bakım penceresine uygulama senkronizasyonunu engeller. Temel olarak, güncelleme, bildirim gönderebilecekleri ve CPU'yu kullanabilecekleri küçük zaman pencereleri dışındaki tüm uygulamaları uyku moduna geçirir. Donanım sensörünün gruplanması aynı şekilde çalışır.

Özelliğin uygunluk (adım izleme), konum izleme ve diğer izleme dahil olmak üzere başka kullanımları da vardır. Android 4.4 KitKat ayrıca adım takibi için destek ekledi ve adım takibi özelliği donanım algılayıcı grubu ile çalışır.

Ana Kart Emülasyonu (Android 4.4 KitKat)

Host Card Emulation (HCE) çok önemli bir şey ve ilginç bir küçük hikayesi var. Orijinal olarak, Google, ödeme ayrıntılarınızı saklamak için telefonlarda bir Güvenli Eleman (SE) yongası kullandı. SE, veri hırsızlığını önlemek için büyük ölçüde şifrelenmiştir ve güvence altına alınmıştır. Bununla birlikte, Verizon, AT&T ve T-Mobile, Google Cüzdan'ın Güvenli Öğeyi okumasını engelleyerek Softcard (eski adı ISIS) girişimini lehine Google Cüzdan'ı bloke etti.

Yanıt olarak Google, iletişim iletimini ödeme terminallerinden kesen ve Güvenli Eleman modülü yerine doğrudan işletim sistemine gönderen HCE'yi başlattı. İşletim sistemi, asıl kartı temsil etmek için bir belirteç oluşturur ve tokenizasyon adı verilen bir işlemde gerçek banka kartı numaranızın yerine geri gönderir. HCE ayrıca, kullanıcıdan herhangi bir giriş yapmadan arka planda çalışır, böylece telefon ekranınız kapalı olsa bile, sadece dokunup ödeyebilirsiniz.

Google, taşıyıcıları bu seçenekleri sınırlamaya çalıştıktan sonra tüketicilerin seçeneklerini açık tutmaya HCE yaptı.

Sonunda HCE Secure Element donanımına olan ihtiyacı ortadan kaldırdı ve taşıyıcılar vazgeçti, 2015'te Softcard'ı Google'a sattı. Kayda değer olarak belirtmek ve cihazınızdaki ödemeli ödemeyi kullanmak aslında fiziksel bir kart kullanmaktan daha güvenliydi. .

OMS ve RRO teması (Android 6.0 Hatmi)

Çalışma Zamanı Kaynağı Yerleşimi (RRO) ve Yerleşim Yönetimi Hizmeti (OMS), AOSP Android'de iki tema çerçevesidir. Sony, her iki çerçeveyi de Android'e yerleştirdi ve bugün birçok cihazda var. Bunun için resmi ilk Android Marshmallow oldu. RRO önce geldi ve sonunda OMS tarafından desteklendi, ancak ikisi de çoğunlukla aynı şeyi yaptı.

Çoğu uygulamada renk, düzen ve diğer tasarım öğeleri gibi şeyler bulunan XML dosyaları bulunur. OMS, özelleştirilmiş bir görünüm için kendi özel XML dosyalarınızı yerleştirmenize izin verir. Böylece, uygulamanın gerçekte nasıl çalıştığını etkilemeden beyaz arkaplanlı ve siyah metinli bir uygulamayı siyah arkaplanlı ve yeşil metinli bir uygulamaya dönüştürebilirsiniz.

OMS, Google’ın AOSP Android’de yerel temalara geldiği kadar yakındır.

Bu yalnızca kullanabileceğiniz bir şey değildir, ancak OEM'ler ve temalar sıkça kullanır. Synergy, Substratum ve Pluvius gibi uygulamalar, Android sürümünüze bağlı olarak root ve root olmayan temalar için OMS kullanır. Samsung, temaları için OMS'yi Android Oreo ile birlikte kullanmaya başladı. Bu tema motorları, çoğu insanın kullanmasını kolaylaştırmak için XML dosyaları oluşturma, kişiselleştirme ve bindirme işlemini basitleştirir.

Ne yazık ki, OMS'nin geleceği şu anda belirsiz. Google, bilinçli olarak Android Pie'de tema topluluğunda öfke uyandıran desteği kapattı. Birkaç Substratum’un yaratıcısıyla, OMS’yi nasıl daha fazla kullandıklarını açıkladıkları iyi bir röportaj.

Proje Tereyağı (Android 4.1 Jöle Fasulyesi)

Project Butter, Android'in önceki günlerinde en önemli Android özelliklerinden biriydi. Proje, sistem kullanıcı arayüzünün daha yumuşak ve daha hızlı çalışmasını sağlamak için bir dizi iyileştirme ve tweaks içermektedir. Daha önceki Android cihazlar gerçekten girdi gecikmesi ve kekemelikle mücadele ediyorlardı. Zamanla, Project Butter büyük ölçüde hepsini düzeltti.

Project Butter, üçlü tamponlama, VSync ve gelişmiş dokunma duyarlılığı gibi diğer optimizasyonları da beraberinde getirdi. Bu özellikler, işletim sisteminin 60fps hızında çalışmasına ve daha iyi performans için ekranı CPU ve GPU ile daha iyi senkronize etmesine izin verir. Tabii ki, bu şeylerin tümü, Android'in daha yeni sürümleriyle yıllar içinde gelişti.

Tereyağı pürüzsüzlüğü yürüyüşünün 2015’in başlarında 90Hz ve 120Hz ekranlarla devam ettiğini gördük. Bu ekranların Android 4.1 Jelly Bean’ten önce ne kadar kötü göründüğünü hayal edebiliyor musunuz?

Son uygulamalar ve Uygulama Değiştirme (Android 3.0 Honeycomb)

Android 3.0 Honeycomb'de piyasaya sürüldüğü zaman son uygulamalar çok önemliydi. O zamanlar iOS üzerinde sahip olduğu en büyük özelliklerden biri olan çoklu görev için Android satın alıyordu. En yeni uygulamalar düğmesi, tüm açık uygulamalarınızı tek bir arayüzde görmenize, istedikleriniz arasında geçiş yapmanıza veya gerektiğinde tamamen kapatmanıza olanak tanır. Bu işlevsellik tek başına temel olarak görev yöneticisi uygulama pazarını öldürdü, el feneri geçişi el feneri uygulaması pazarını öldürdüğü gibi. Android, bazı geliştirmeler ve görsel değişikliklerle de olsa, bugüne kadarki uygulamalarında bu güne kadar kapatma yöntemini kullanıyor.

Yalnızca tabletlerde çalışan bir işletim sistemi için, Honeycomb'un ileriye dönük bir çok düşünce fikri vardı.

Sonunda, hızlı uygulama kapanışı için Clear (Tümünü Sil) düğmesi, uygulamaları açık tutmak için uygulama sabitleme ve hepsinden iyisi, uygulama değiştirme gibi, bir dizi başka işlevle gelişmiş özellik. Uygulama değiştirme, bir Windows PC'de Alt-F4 ile aynı şekilde çalışır. En son kullanılan uygulamalar düğmesine iki kez basarak, en son kullandığınız iki uygulama arasında hızlıca geçiş yapabilirsiniz. Android Pie, herhangi iki uygulama arasında hızlıca geçiş yapmak için hızlıca kaydırma hareketi ekledi.

Google, Android'in jest kontrollerini Android Q ile yeniden canlandırıyor. Son uygulamaların çalışma şeklini de muhtemelen değiştirecek, ancak son uygulamaların hala orada olacağından eminiz. Bu kesinlikle tüm zamanların en büyük ve en önemli Android özelliklerinden biri ve ana ekran kontrollerinde yapılması çok önemli olan birkaç programdan biriydi.

Yazılım tuşları (Android 3.0 Honeycomb)

Birçoğu verilen için yazılım tuşları alır. Jest kontrollerini Android Pie ve Android Q içine almak için acele ederken, geri adım atmaya ve 2010'un başlarında telefon tasarımında anıtsal bir etkinin telefon tasarımındaki etkisine bakmaya değer. Yazılım tuşlarından önce, cihaz OEM'lerinde cihazın her yerinde her tür düğme bulunurdu. Android 3.0 Honeycomb ve daha sonra Ice Cream Sandwich, hepsine bir son verdi ve bugün hepimizin bildiği temiz, düğmesiz şeker çubuğu telefonunun devrinde yardımcı oldu.

Yazılım tuşları yıllar içinde, çoğunlukla boyut, şekil ve tasarımda gelişti. Google Asistan için uzun süre evdeyken basabilir, Navbar Apps gibi şeylerle düğme temasını değiştirebilir ve hatta bazı OEM'ler alt satıra yeni yazılım tuşları eklemenize bile izin verebilir.

Ne yazık ki, hareket navigasyonu devreye girerken yazılım tuşlarının sonunda çıkması uzun sürmez. Yakında, hepimiz Dance Dance Revolution oyuncuları gibi parmaklarımızı kaydırıp dans edeceğiz.

Yazılım tuşları, telefonların yıllarca nasıl tasarlandığını belirleyen tekil bir özellik olarak Android'in tarihinde her zaman özel bir yer tutacaktır.

TRIM desteği (Android 4.3 Jelly Bean)

TRIM desteği Android ya da daha yeni bir özellik için orijinal değil, ama çok önemliydi. Linux bunu 2008'de çekirdeğe ekledi. Microsoft, 2009'da Windows 7'ye destek verdi. Apple, 2011'de OS X'e ekledi ve iOS cihazları için benzersiz bir TRIM yöntemine sahipti. 4.3 Android Jelly Jelly nihayet 2012 yılında özelliği ekledi, şüphesiz partiye biraz geç kaldı.

TRIM basit ama önemli bir özelliktir ve flash depolama ile ilgilidir. Flash depolama, mekanik sabit sürücülerden farklı olarak, yeni veri yazarken bir miktar sorun yaşamaktadır. Boş alana hızlı bir şekilde yazabilir, ancak verilerin üzerine yazılması gerekirse, işlem oldukça uzun sürer.

TRIM, Android'e küçük ama şaşırtıcı derecede önemli bir ektir.

Bu, zaman içinde büyük yavaşlamalara neden oldu ve birçok eski Android cihazının erken eskimesine katkıda bulunmuş olabilir. TRIM, atık toplama ve boş alan tahsisi de dahil olmak üzere flaş depolamayı esas olarak yöneterek yavaşlamayı önledi.

Birçok kişi Nexus 7 2012’nin yavaşlama sorunlarını TRIM desteği eksikliğine bağladı ve Android 4.3 Jelly Bean’e yapılan bir güncellemeden sonra performans artışı bildirdi. TRIM en göze çarpan Android özelliklerinden biri değil, ama kesinlikle en önemlilerinden biri ve telefonunuz hala kullanıyor.

USB Ana Bilgisayar Modu (Android 3.0 Petek)

USB Host Mode, muhtemelen hak ettiği aşkı almayan güçlü bir özelliktir. Başlangıçta Android 3.0 Honeycomb'da piyasaya sürüldü ve çoğu insan bunu USB (hareket halindeyken (OTG) yetenekleri için kullandı. Ancak bu mod bundan çok daha fazlasını yapıyor.

USB Host Mode, Android cihazlarda USB fareleri ve klavyeleri, ayrıca MIDI klavyeleri ve diğer uzmanlaşmış teknolojileri kullanmamızı sağlayan şeydir. Temel olarak, telefonunuza bir şey bağlayıp USB portu üzerinden kullanabilirseniz, USB Host Moduna teşekkür edebilirsiniz.

Android 8 Oreo, iki faktörlü kimlik doğrulama anahtarı için destek ekledi. Android 9 Pie, cihazları şarj etme ve aynı anda dosyaları aktarma özelliğini getirdi. Android'in çoğu sürümü çevresel desteği ve erişimi de geliştirdi. Google hiç Android dizüstü bilgisayar yaparsa, USB Host Mode her şeyin düzgün çalışmasını sağlayan anahtar olacaktır.

Bazen inanmak zor, ancak Android kamera kalitesinden ve çentiklerden çok daha büyük. Bir dizi yazılım özelliği, her zaman görmediğimiz arka planda bile platformu ileriye götürdü.

En sevdiğiniz Android özelliği nedir?